Jæja hreindýrafárið nálgast, rétt að skella þessu fram fyrir þá sem eru að fara að sækja um í fyrsta sinn!

Texti eftir snillingin Hákon Aðalsteinsson, lag sænskt alþýðulag

Ég fór inn á heiðar á hreindýraveiðar
búmm búmm - búmm búmm.

Á albjörtum degi um illfæra vegi,
búmm búmm - búmm búmm.

Ferleg og blaut var mörg fúamýrin
þó fann ég að síðustu veiðidýrin.

Ég fór inn á heiðar á hreindýraveiðar
búmm búmm - búmm búmm.



Ég reyndi hjá steini að liggja í leyni
búmm búmm - búmm búmm.

Uns skynsamlegt væri að skríða í færi
búmm búmm - búmm búmm.

Ég hafði vellandi veiðihuga
og veltist um skorninga eins og fluga.

Ég var inn á heiðum á hreindýraveiðum
búmm búmm - búmm búmm.



Er langt var um liðið, ég langt hafði skriðið
búmm búmm- búmm búmm.

Mér sýndist ég væri í sæmandi færi
Búmm búmm-búmm búmm.

Þá lagði ég riffilinn létt að vanga
og lét svo dæluna úr honum ganga.

Ég var inn á heiðum á hreindýraveiðum
búmm búmm - búmm búmm.



Eftir skothríðir harðar, þá skall eitt til jarðar
búmm búmm - búmm búmm.

Einn fallegur bolti, nú fylltist ég stolti
búmm búmm - búmm búmm.

En þcgar ég kannaði vígreifur valinn,
Þá verður andskotans tarfurinn galinn.

Ég var inn á heiðum á hrcindýraveiðum
búmm búmm-búmmbúmm.



Hann gekk þarna aftur, ó guð minn sá kraftur
búmm búmm - búmm búmm.

Og strax er hann sá mig, þá stefndi hann á mig
búmm búmm - búmm búmm.

Um leið var ég gripinn lamandi ótta
og lagði því næst í skelfingu á flótta.

Ég var inn á heiðum á hreindýraveiðum
búmm búmm - búmm búmm.



Ég hljóp þarna í mónum, með hjartað í skónum
búmm búmm - búmm búmm.

Það virtist allt búið og veiðunum snúið
búmm búmm - búmm búmm.

En þegar mér var að þrjóta kraftur,
Þá hneig tarfssvínið dauður aftur.

Ég var inná heiðum á hreindýraveiðum
búmm búmm - búmm búmm.



Nú reika ég heima og reyni að gleyma
búmm búmm - búmm búmm.

Ég þoli ekki heiðar, né hreindýraveiðar,
búmm búmm-búmm búmm.

Og þetta fór í mig þannig lagað,
ég þoli ekki kjöt nema niðursagað.

Ég fór inn á heiðar á hreindýraveiðar
búmm búmm - búmm búmm.